Ve o tanýmadýðým adam; Yaramaz kuþ ötüþlerinde gizli olan gamzelerime doðru sessizce fýsýldadý, -’Sen benim yüzümdeki çizgilerimde büyüttüðüm kadýndýn bunu hiç bilmedin..’ Bir kez daha þaþkýnlýðýmýn doruklarýndan sarkýyordu yüzüm, Nasýl olurdu? Nasýl sevebilirdi beni? Bu çeliþkide gidip gelirken aklým, Yüreðimin çalkantýlarýyla,ellerimin soðukluðu kendime getiriyordu- Benden kaçýp giden ruhumun öteki sabahlarýný.. Asýlsýz bir gerçeðin baþkalaþan yarýnýnda ölüyordu kalbim, Ki ben onu habersiz bunca aþk severken.
Elif Yýlmaz 15.07.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eliff_Q Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.