Çocuktum... korkuyordum Nede olsa suçluydum Yasak elmayý seviyordum Ve suçlusu olmadýðým her güzelliðin Nedense, Bütün cezasýný ben çekiyordum. Tamam, yaksýnlardý ömrümü Varlýk örsünde ruhum muttasýl Yokluk zulmetiyle dövülsün Öyleki aþktan münezzeh olsun kalbim. Yeterki ayrýlýðýnýn adý vuslat olmasýn Ve yeter ki her ayrýlýk Beni yine,beni yeniden getirip kapýna býrakmasýn. Bir insiyakti belki Beni bu intiharýn can damarýna götüren Dudaklarý þeytan kýrmýzý Göðsü melek beyazý bir kadýn Ruhumdan kelepçelemiþti beni saçlarýna Elleri aþktan yaratýlmýþtý çünkü Gözleri arzudan. Arsýz sarmaþýðým Sesinde sessizliði çaðýran gece Teninde zamaný söndüren ateþ. Ah Reyya... sýrrýmda saklý ayna Canýmý acýtýyorsun,dokunma bana. Bilmiyorsun, ruhumda açtýðýn kapýlarý Görmüyorsun yýktýðýn duvarlarý Bir sýr var ardýmda Sesini unutan bir rüzgar Kelimelerini unuttuðum aþký dillendiren bir tuðyan Ve bir isyan Reyya Saçlarý aþk kýzýlý bir isyan.. Dokunma bana , dokunma adý yok duygularýmýn Kelimeleri daha yaratýlmadý bu aþkýn Dokunma sakýn .. Susarým Reyya Çýrýlçýplak bir aþkla geliyorsun üzerime Hiç bir gece örtmüyor tenini Þiirlerimdendemi korkmuyorsun Reyya. Nasýl bir hayatýn son nefesini tutuyorum içimde bilmiyorsun Býraksam önce sen düþeceksin ellerimden Sonra bir yaðmur yaðacak Ve gözlerinden geriye Benden hiç bir þey kalmayacak. Sosyal Medyada Paylaşın:
M.Kemal Serhatlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.