Kurtulmak istiyorum her þeyden ...
Kapý önü beklemelerimden mesela ..
Öyle çalmadan zili,ardýndaki boþluða kulak kabartmadan ve
boþ yere beklemeden eþikte,dalýp girmek istiyorum içeri.
Dahasý halýdan da,
portmantodan,çekmecelerden,yataktan,yastýktan...
Çataldan,kaþýktan,býçaktan ...
Kahvaltý masasýnda
hala senin tarafýnda duran o boþ sandalyeden de,
bir kibrit çakýp
kurtulmak istiyorum...
Duymak istemiyorum zamaný..
takvimden,saatten de kurtulmak istiyorum...
Çünkü biri gidiþini,
Diðeri hiç gelmeyeceðin ve
bir daha asla yaþayamayacaðýmýz dakikalarý hatýrlatýyor bana...
En çokda o salondaki küçük televizyondan kurtulmak istiyorum aslýnda...
Çünkü karþýsýndaki koltuða,
yanýmda sen varmýþsýn gibi oturmak istemiyorum bir daha...
Ýzlemek istemiyorum tekrarýný,o siyah tekil yansýmanýn ve
sonunu bildiðim yok oluþumuzun...
güçsüz de olmak istemiyorum artýk,
Umutsuz da...
Seninle saklambaç oynar gibi yaþamaktan yoruldum,
Komþuya emanet býrakýlan çocuk gibi yani...
Arkamý döndüðümde ve gözlerimi kapattýðýmda
sen saklanacaktýn...
ve ben seni heyecan içinde ararken,
hiç ummadýðým bir yerden karþýma çýkýp
Gözlerimi sobeleyecektin...
Ama sen oyun bozan;
Sen,önüm arkam demeden
Bu koskoca evin,aðýr duvarlarý altýnda býraktýn beni...
Saklambaç diye baþladýðým bu masum oyunda,
Kör/ebe yaptýn beni..
Bu yüzden
Duvarlar da olmasýn,istemiyorum.
Odalar daralýyor her adýmda...
Çarpa çarpa yürümek holden mutfaða
Üstü sen tutmuþ yaralarýmý sýzlatýyor ve
can kaybýndan ölüyorum yavaþ yavaþ her adýmda...
Ýnan bana bu halimi görmeyi sen bile istemezsin.
Doðrusunu söylemek gerekirse
ki sana doðruyu söylemek ne kadar yabancý gelse de...
Ben,sensizliði yüzüme vuran herþeyden nefret ediyorum ve
Kurtulmak istiyorum...
Yada
Kurtarmak istiyorum
Her þeyi benden..
- Hayatýn adil olmasýný beklemedim
hiç bir zaman...
- Ama senin adi deðil,adil olmaný diledim hep.
Önce kendine,sonra aþka.
Bu yüzden di direniþim...
Bu yüzden di ateþten korkmayýþým...
Senin uðrunaydý...
Yandým !