SUS

baðýr diyor kalbim avazýn çýktýðý kadar
baðýr
ne bitmez çile ne bitmeyen iþkence
gömülsün karanlýða sonsuzluða hece hece

ölebilmeyi diliyor yürek
tükenen tüm mutluluklarý silerek

nasýl böyle sýzlar ki insanýn ruhu
hücrelerine dek.

her ne ise olan biten
benliðimde hýçkýra hýçkýra aðlýyor bir ben.

sanki kýyamet kalbimde kopuyor
nefes alýþýma inat ölüyor her hücrem ölüyor

gözlerime baksan anlarsýn
ve korkarsýn.

patlayan volkan misalý
düðüm düðüm çözülüyor derinlerde
can diye bildiðin

boþluða düþmek denilen bu mudur
bu mudur ölmeden önce ölmek

yok olmak ama yok olamamak
ne kadar uzak herþey
ve ben ne kadarda ýssýzým.

korkularýmýn gölgesinde
güz gülleri gibi bahardan umutsuzum

kendi ellerimle
son vermeliyim belkide
susturmalýyým içimdeki evreni böylece

Sosyal Medyada Paylaşın: