MUTLUYDUM

Küçüktüm ben evvel zamanda
köyde yaþardým küçük bir evde
oyuna susardým gündüzleri
geceler yetmezdi yorgunluktan
mutluydum hem de çok mutlu
binmeye bisikletim olmasa bile
oynamaya arkadalarým olmasa bile
benimle oynayan bir dedem vardý
bir de dedemin beyaz atý nazlýcan
mutluydum hem de çok mutlu
koskoca bir dezimiz olmasa bile
serinlediðimiz göletimiz vardý
oyuncak arabamýz olmasa bile
kabaktan yaptýðýmýz eþekler vardý
mutluydum hem de çok mutlu
akülü arabalar yoktu o zamanlar
dedemin yaptýðý bilyelerle eðlenirdik
her þeyden önce çocuktum
masum hayalleri olan bir köy çocuðu
mutluydum hem de çok mutlu
oyuncak deðildi bizim hediyelerimiz
bizi hediyemiz baþkaydý
babamýn gelirken getirdiði
bir çift kara lastikler
evet þimdi adý bile unutulan
bizim sevinçten geceleri
koynumuzda uyuttuðumuz kara lastik
o zamanlar nerde halýsað
nerde bir çift krampon
yalýn ayak yapardýk maçýmýzý
inekleri beslemek için gittiðimiz bahçelerde
sizin servisle gittiðiniz okullara
biz yarý ýslak halde giderdik
ama mutluyduk çok mutlu
çünkü okula gidiyorduk
çünkü kazma tutan ellerimiz
artýk kalem tutuyordu
dedim ya masum hayallerim vardý
mutluydum hem de çok mutlu
babamýz bizden uzakta olsa bile
aç býrakmayan baþý dik anam vardý
buram buram buram cennet kokan
yavrum diye sarýldýðýnda bir kez
bana tüm korkularý unutturan anam vardý
belki çok eksiktim sizden
belki çok þeyden mahrum kaldým ama
benim bir de paha biçilmez bayramlarým vardý
teyzelerimin elini öptüðüm
benden küçüklere çok büyümüþüm gibi
þekerler verdiðim bayramlarým vardý
yanaðýmý sýkýp harçlýk veren amcalar vardý
tanýmadýðým bile olsa
mutluydum hem de çok mutlu
çünkü eksikler içinde tam yaþardýk biz
çünkü köyde yaþýyorduk
dilimizden düþmeyen dualarýmýz vardý
mutluydum hemde çok mutlu

Sosyal Medyada Paylaşın: