’Seninle konuþurken kanýma bir þair sýzýyor O dakika kelimeler hizaya giriyor...’
Ne hisettiyse yüreðim seninle... Ne yazdýrdýysa boþ kaðýtlarýn üzerine Sayende demek bile boþ iþte... Sana sahip deðilim ! Budur çaresizliðim ! Benim saklý düþlerim...
Her kelime her cümle sana uzanan gönül köprüm Kimse görmesin hiç kimse bilmesin .... O zaman dokunurlar iç sesime O zaman varlýðýna yaklaþýrlar Ýstemem ! Kabullenemem!
Þiir olunca okuyorlar içimdeki düþ’ü... Ýþte o zaman sana uzanan ellerim sanki kýrýlýyor
Susma ne olur ! Seni susarken görmek hayret verici... ki sen ; gözlerinle bile bana dünyalarýný ne tatlý anlatýrdýn....
olmadý iþte... saf halini görebilmek adýna , yüzündeki makyajý sileyim istedim hep Asýk haline hiç dayanamam beni de anla...
Þaþkýnlýktý biraz... Özlediðine kavuþtuðunda þapþal bir hal alýr ya insan... Olmaz dediðinin olduðunu görmek... Ýçten içe iç çekmek gibi deðiþiktim sana...
Sýradan bir cümlenin içinde , akýþa gelen ’caným’ kelimesini bile sahiplendim sende...
yýllar yýllar önce sabahlar olmazdý sesini duymadan hele hiç uyunmazdý... hehh iþte o günlerde... ben mutluydum ...
herkes gibi deðilim sende... bunu bilmek görmek yeter de...
sen dinlemeyi baþkalarýnda sevmiþ olsan bile ben sahiplenmeyi sadece sana býraktým ... Yarýn doðacak güneþin adý sen... Ömrüm ol diye hep dua ettim...
Þimdi ellerim semada... Gözlerim yollarda... Belki bir umut gelirsin diye bekliyorum...
Yunus Özkan
13.07.2014 04:04
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.