Meçhulün bilinmezi sanýyorsan gizimi Aynalarda gördüðün yalanlara sor beni. Gölgeler kaybolurken arýyorsan izimi Vazgeçtiðin rüyadan kalanlara sor beni.
Kanadý yara almýþ göçmen kuþlara deðil Baðrýna yoldaþ olmuþ kara taþlara deðil Gözlerinden damlayan sessiz yaþlara deðil Aþký yerle bir eden talanlara sor beni.
Gözlerindeki sisle aðlayan mevsimlere Çekip gittiðin güne can veren isimlere Siyahý beyazýndan utanan resimlere Ve mutlu düþlerimi çalanlara sor beni.
Gelinler ak yerine karalar baðladýysa Nehirler yaz ortasý gürleyip çaðladýysa Bir deniz kýyýsýnda martýlar aðladýysa Avcuna intizarý alanlara sor beni.
Hüzne giden bir yolken her adýmda bastýðýn Günahýyla dertleþen bir melekken astýðýn Bir de hala saçlarým kokuyorken yastýðýn Nefesinle hülyaya dalanlara sor beni.
Yokladýðýn her kapý yüzüne kapansa da Dalýp gittiðin deniz gözlerimi ansa da Sevdiðimiz þarkýlar göç eyledim sansa da Yüreðine hüzzamý salanlara sor beni.
Talihine yazýlmýþ görev bilip vedayý Çiðnesen de isminle dönen aks-i sedayý Ömrümün sonuna dek aradýðým edayý Gözlerinin içinde bulanlara sor beni.
Hiç kimse kalmadýysa vefa denen adreste Bülbüller can verdiyse altýndan bir kafeste Riyâ dolu hayata verdiði son nefeste Zehri piþmanlýk kokan yýlanlara sor beni.
Kader inkâr ederken var ettiði yazýný Yaðmurlar yok sayarken topraðýn niyazýný Hiç ölmemiþ aþkýmýn cenaze namazýný Cemaatin tersine kýlanlara sor beni.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz Dogan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.