Uzak ve kalabalýk bir þehrin,
Unutulmuþ bir köþesinde
Köhne bir ev
Yýkýk dökük duvarlar
Kimse bilmez, kimse görmez
Görse de fark etmez
Yozlaþmýþ güzellikler arasýnda
Estetikten yoksun
Ameliyatla düzeltilmiþ gibi görünen
Koca koca apartmanlar arasýnda
Benim kadar yalnýz, benim gibi tek baþýna
Onun bahçesinde bir dal papatya
Bir kök gelincik
Ve yuva yapmýþ saçaklarýna bir serçe
Bense gözlerimde taþýrdým güzellikleri
Avuçlarýnda saklardým kýr çiçekleri
Onlar kadar yalnýz, onlar kadar sade
Kaybolmuþum kalabalýk þehrin anlamsýz sokaklarýnda
Yüreðimde bir serçe çýrpýnmasý
Deniz kokusu çaðýrýr beni
Kalabalýk bulvardan geçip, gidemem
Köþe baþlarýnda pusu kurmuþ yalnýzlýk
Daraðaçlarýnda sallanýr gördüm
Ýnsanlýða dair her þeyi
Yollarsa tuzak, yalnýzlýk, çaresizlik
Görsen beni tanýr mýsýn,
Ýyot kokulu bu koca þehirde
Kokumdan bilir misin?
Kýrçiçeði kokar benim saçlarým
Bozkýr kokar…
Sokaklarý florasan lambalý bu þehirde
Gözlerimden bilir misin beni?
Sönmüþ yýldýzlar kadar ýþýksýz
Korkak, ürkek gözlerimden bilir misin?
Kalabalýk þehirde, gittikçe çoðalýr yalnýzlýðým
Bir ben fazlayým
Bir de unutulmuþ köþesinde köhne ev
Onun dostlarý var
Serçeler, kýr çiçekleri
Benimse yalnýzlýðým, gittikçe büyüyen
Bir gün, en parlaðýndan güneþ doðarsa bu þehirde
Gelincikler en kýrmýzýsýndan açarsa
Papatyalar büyürse coþkuyla
Çoðalýrsa saçaklarda serçe yuvasý
Bilki
Seni bulmuþum, kalabalýklar içinde
Ve beni terketmiþ yalnýzlýðým
Avuçlarýmda yeþermiþ kýr çiçeklerim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.