İKİ PARA
Gürültünün ortasýndayým
Her sesle çýnlamaktayým
Bir deli kavgaya tutuþmuþlar
Çevremi kana bulamýþlar
Kulaklarýmý týkayamýyorum
Ýçimdeki yangýný susturamýyorum
Bir umarsýzlýða kapýlmýþlar
Ýnsan olduklarýný unutmuþlar
Söz söylesem anlatamýyorum
Ne yaptýysam dinletemiyorum
Kin, kin, kin saðýrlaþmýþlar
Nefret, nefret, nefret kusuyorlar
Alýp baþýný gitsen nereye
Gitmeler olur mu çare?
Parçalansam parelere
Olacak sanki boþ yere
Kýyametini hazýrlýyor insan
Etrafta yükselen feryadý figan
Ýnsan deðil mi gittikçe azgýnlaþan
Bencilliðiyle, çýkarýyla yakýp yýkan
Söylesem bunlarýn hesabý var
Asla, asla, hiç mi hiç týnmýyorlar
Hep kendileri hesap görüyorlar
Acýmasýzca birbirini öldürüyorlar
Baktým sesimi duyuramadým
Kendimi insanlýða çaðýrdým
Veryansýn söyledim içimden geleni
Kendime bile anlatamadým söyleneni
Anladým ki, büyütülmüþüz kinle, nefretle
Yükseliyoruz hep kibirle, bencillikle
Keser gibi yontuyoruz hep kendimize
Ýnanýyorum artýk, çare yok halimize
Doyuncaya kadar kan içeceðiz
Býkýncaya kadar insan öldüreceðiz
Herkesi kendimize güldüreceðiz
Asla ne yapýyoruz demeyeceðiz
Olmaz olsun böyle insanlýk
Olmaz olsun böyle Müslümanlýk
Iþýklarý söndürdük her yer karanlýk
Kalmamýþ, yok içimizde aydýnlýk
Her güzel þeyi raflara kaldýrmýþýz
Allah deyip kendimizi kandýrmýþýz
Barýþ sözünü dilimize dolandýrmýþýz
Ýnsan deðil, artýk þeytanlaþmýþýz
Ne çare ey gönül, çaresizce susarým
Ýçimdekileri mýsralara kusarým
Bizde hayýr kalmamýþ gör Allah’ým
Ne yapacaksan yap artýk, razýyým
Girdik demiþ, girmemiþiz yoluna
Dönmüþüz çýkarcýlarýn kulluðuna
Kul, kul dökülmüþüz yollara
Pul, pul olmuþuz iki para
12.07.2014 – Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.