UNUTMALI
Gözlerindeki aþkýn esiri oldum ben ,
Sözlerindeki gerçek sandýgým yalanlarýn mahkemesinde.
Kim bilirdi ki cezamýn bu kadar agýr olacagýný ,
Ölümden öte yalnýzlýk hapisanesinde.
Ne kara gözdü tutuldugum ,ne boy pos
Sevdigim sadece , karanlýk simadaki tebessüm .
Saf kalbimin tosladýgý duvar, kalbin ,
Ve aklýmda canlanan yalan sözlerin .
Kim yaklasa bilir ki setler ördügüm kalbime?
Aklýmýn köprüsünden geçmek kolay degil!
Bilindik masallarla nasýl sahip olur sevgime ?
Ýnandýgým tabularý yýkmak kolay degil!
Gökten zembille melek olsa inen ,
Gözlerimi kamaþtýramaz nuruyla.
Karþý konulmaz ademoglu bile olsa seven,
Kalbimdeki korlarý alevlendiremez bakýþlarýyla.
Seninle olmam , beynimce imkansýz
Fikrimce olanaksýz , kalbimce çýkmazlar içinde
En dogrusu ; yakmalý , unutmalý.
Unutulmayý çoktan hakettin! bana bu kadarý kafi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.