BEN YÜRÜRÜM

Geçirdim bu ömrümü sayýsýz ahlar ile,
Diz çökmüþken hüzünler kolay gelmiyor dile.
Gönlüm ulaþmak için boþluktaki visale,
Ben yürürüm meçhule büyür içimde çile.

Gidiyorum çaresiz gönlümdeki hicranla,
Meðer insan aðlarken alýþýrmýþ zamanla.
Kalmaz bu hesap-kitap ortadaki devranla,
Bir ömür tüketmiþim bilemeden hüsranla.

Þimdi bu sine mahzun düþüncelerim darda,
Gayrý vefa kalmadý ne dostlarda ne yarda.
Gönlüm bir meçhul diyar derde deva arar da,
Bulmaz tek bir teselli aklým büyük zararda.

Bitti bendeki derman yol yorgun yolcu yorgun,
Dalda münzevi yaprak gökteki yýldýz durgun.
Bilmem nereye varýr gönlümdeki bu sürgün,
Yazsýn pervasýz kalem ben yaralý,ben vurgun. . .

12.07.14
Cuma
-n.un.
Sosyal Medyada Paylaşın: