Yalnýz kalmalý insan bazen minik bir tohum gibi topraða düþmeli tam ekim ayýnda topraðýn koynuna sýðýnýp demlenmeli sýcaðýnda kývrýlip vav gibi özüne dönmeli tek kalmayý bilmeli þifalý yarin beþiðinde uyulmalý uhrevi ninnilerle çözmeli içindeki ukdeyi sýfýrdan baþlamalý hayata secdeden kalkmadan orada artýk ne zaman ne mekan... sadece saf karanlýk sadece öz yalýnlýk... sadece yokluðun dansý ve neden sonra içinde bir çýðlýk olmalý bilinme sevdasi OL nidasi gelince silkelenip bir elif olmalý Içinde maviyi, ýþýðý Ilk görmenin heyecanýyla dünyaya söyleyecek iki çift lafý olmali iki yeþil iki parlak iki taze yaprak. .. sonra fidan sonra aðaç sonra çiçek sonra mevye çýngýl çýngýl sunulur gönlü açýklara sonra yine toprak... yine yaprak yine toprak
Sosyal Medyada Paylaşın:
mavikelebekfly Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.