YA BEN UYANAMIYORUM
Yine kýsýk kaldý sesim,
Yine duyulmadý feryadým.
Ben mi ölüyorum?
Ölü topraðýmý serpildi herkesin üstüne?
Baðýrýyorum yýrtýlýrcasýna boðazým,
Yaný baþýmda insanlar, duyuramýyorum.
Kim duyacak beni, ne dediði mi?
Bitkin düþüyorum, ölüyor muyum?
Yoksa dünyanýn sonu mu?
Ne oldu insanlara, duygusuzlaþtýlar mý?
Ya da ben mi anlatamýyorum?
Birbirimizi duymaz, görmez olduk,
Herkes saðýr olmuþ, yada duyarsýz?
Görmez olmuþ yaný baþýndakini.
Hani eski dostluklar?
Hani bir selamla iþ bitiyordu?
Hatýrý vardý insanlarýn.
Alevi, Sünni, Rum, Ermeni komþularýmýz vardý.
Birbirimizden memnunduk.
Ayný ezaný dinler, ayný çaný duyardýk.
Bayan Kirkor selam söylerdi anneme.
Yarýn ikindi kahvesine geleceðini haber verirdi.
Ne oldu memleketime, memleketimin insanýna?
Ölü topraðý mý serptiler üstümüze ne?
Yoksa ben uykuda kabus mu görüyorum?
Korkuyorum bu kabustan, uyandýrýn beni.
Korkuyorum Allah’ým.
Ya bu dünyanýn sonu mahþer,
Ya ben uyanamýyorum?
Mustafa KURT-24.07.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.