Sen hiç düþündünmü giderken ; Ben ardýnda nasýl kalacaðým? Ateþ düþecek baðrýma , bir çam fidaný gibi kor olup yanacaðým. Sahillerde dolanýp;enginlere bakarak, Günleri tek, tek sayacaðým, Uzaaktan bir gemi görünecek; Ben güvertede seni arayacaðým. Bir el etsen bana gel desen, Can simidi gibi yanýna koþacaðým.
Sen hiç düþündünmü giderken; Ben ardýnda nasýl kalacaðým? Issýz bir tren garýndaki; Bekçi gibi yalnýz olacaðým. Kalbim vagonlarla gidecek, Ben istasyonda kalacaðým. Belki bir sonraki trenle dönersin diye, Þaþkýn ve amaçsýz raylarý sayacaðým.
Sen hiç düþündünmü giderken; Ben ardýnda nasýl kalacaðým? Bir yol kenerýna oturup; Kimsesizler gibi gelene geçene bakacaðým. Bir araba dursa yanýmda , Sen ineceksin diye teleþlanacaðým. Baþka sevgililer kavuþacak, Boþ gözlerle onlarý seyre dalacaým. Þarkýlar þiirler gelecek dilime, Söyleyip aðýtlar yakacaðým. Ýþte böyle canýmýn içi; Ben sensiz mecnun gibi, daðýlmýþ ve sersefil olacaðým.] Sosyal Medyada Paylaşın:
Nuran Sevim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.