Süveyda içimin mavi renkli goncasý ne zaman gönül verdin beyaza için kýþ rengi bir ihtilal, dýþýn düþmüþ ayaza gözyaþýn zehir akar gülüþlerini sevdiðim kapatma gözlerini son bir kez daha bak bana öldüreceksen sen öldür,sen öldür Süveyda...
Ýçimde kurumuþ güllerin kokusu var dikenleri el acýtýr acýyý sarmakta olsa da zaman ateþtir artýk geceye düþen karanlýk Ayrýlýktan bahsetme bana Güneþ ufka konsa ne yazar Suya deðdi gün Süveyda
Yüzümde mevsimsiz dualar unuttur makamýnda sana bakýyorlar ellerim benim deðil gözlerimde ise öldürücü duruþlar gözyaþýmýn suçu yok acýmý sorma Süveyda yoksa yaðmurlarda ýslanýr kanadý kýrýk kuþlar ve ben aðlarým aðlayýnca içime takýlýr binlerce yemin tutmazsam düþerim düþmeden kaldýr beni belki vaktidir Süveyda ruhumun miracýna deðer baþým kimbilir ..
bana yakýn ,sana uzak olandan kendime saklanýrým korktuðum her yalandan akþamýn açmayan renginde açar belki dünya bir daha geceye kanmam o zaman yürüdükçe yaklaþýrým gölgene ayak izine sýðýnýr da gün ýþýðýndan kaçamam Süveyda sözlerime iliþen ahh sakýn ama sakýn uyuma.. -Arzu Karadoðan-
07 Temmuz 2014
.............. Sosyal Medyada Paylaşın:
Arzu Karadoğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.