Sensizliğin Nöbeti

Bu gecede yine sensizliðin nöbetindeyim..
Ýçimde sonsuz bir boþluk..
Sen yoksun ya herþey anlamsýz,
Oysaki ne çok isterdim þimdi yanýmda olmaný,
O zeytin karasý gözlerine bakmayý..
O gözlerde kaybolup gitmeyi,,
Hele ki o ellerin...
O elleri sýmsýký tutmayý ne çok isterdim..
Ve birdaha hiç býrakmamayý..
Boynuna baþýma kayup,
En huzur bulduðum yerde öylece kalmayý ne çok isterdim.
Ama yoksun iþte,yoksun..


Ben her gece sensizliðin nöbetindeyim..
Uyku bana uðramayalý çok oldu..
Yastýðým bana düþman,
Gözlerim kan revan içinde..
Ýçtiðim sigaralarýn sayýsý yok.
Daha böyle ne kadar devam edebilir ?
Bilmiyorum..
Dayanma gücümü yitirmek üzereyim..
Oysaki ne kadar güçlüydüm deðil mi?
Þimdi kendime þaþýyorum..

...

Bak yine gün aðarýyor..
Ben sensizliðin nöbetindeyken,
Sen bunlardan habersizsin..
Ama olsun sen mutlu ol yinede..
Benim acýmý bilme..
Senin yüreðinde fýrtýlar kopmasýn,
için acýmasýn..
Senin mutsuz olmana dayanamam..
seni sensizkende yaþarým ben..
Sýrf sen hissetme diye hüznümü..

...

Ve gece bitti artýk..
Yine mutluluk maskemi takma vakti geldi..
Beni bilirsin ya, kimse acýsýn istemem..
Bilinmesini istemem acýlarýmý,
Ýçimde yaþarým ben.
Ýçimde yaþarým...

Halide Kara
Sosyal Medyada Paylaşın: