Ýþte bugünde yine ayný sancýyla uyandým. Ýnsanin içi acýr mý? Benim acýyor iþte.. Öylesi bir acý ki; Ne kimseler duyuyor bu feryatlarýmý, Nede acýmý anlayan tek bir kiþi yok.. Herkes kendi hayatýnda, kendi dünyasýnda.. Bense hep bu dört duvar arasýnda yapayalnýz,sahipsiz,kimsesiz.. Umutsuz, mutsuz... Gidiþinle herþeyi götürdün benden.. Tüm sevincimi , yaþama hevesimi.. Oysaki sen bendin, bende sen.. Bilemedin.. Ardýna bile bakmadan çektin gittin.. þimdi ardýnda bi enkaz býraktýn. Sense bunlardan habersiz, hayatýna devam ediyorsun.. Yeni baþlangýçlarýnla,yeni sevgilerinle.. Yine ben naçar, yine ben mutsuzluk çukurunda.. Yapayalnýz...!!
Halide kara
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aşk dediğin koca yalan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.