Ah acýlar… Dalan gözlerimde uzayýp giden kervan... Yol nerede bitecek, Nasýl bitecek, bilen yok. Her molada uzayan kafileye Hangi dertler eklenecek?
Bir yudum su, Bir nefeslenme… Bir aðaç altýnda gölge misali… Bir küçük mutluluða hasret Yanar bu gönül, Kaplar sancý, Gizler kirpiklerin altýna keder, utancý…
Masmavi göklere, Ilýk bir rüzgâra döner yüzünü, Yaðmura hasret…
Geceler acýlarýn örtüsü… Kaplar siyah bir yorgan sensizliði… Dalar gözler koyu karanlýklara, bekler, Uzar yorgun bir ýþýk yýldýzlardan, Siler acýlarý belki en baþtan…
Aðaran tan yerinde solar yýldýzlar… Yola düþer sessizce yine kervan… Peþinde sürüklenir kývýlcým kývýlcým Ateþ böceði gibi yanar acýlar…
Uzanýr gözlerimde sisler içinde, Gitgide küçülür görünen kervan… Yürekte kalýr derin bir sýzý… Peþinden dalar gözler, seyreder, Gittikçe solar, ümit yýldýzý….
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
nur49 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.