Ben ki, yaðmurlarda yeþerdim, açtým, Kupkuru dal idim, çiçekler saçtým. Sevildim, en asil bir baþta taçtým, Yýktý köprüleri þimdi sellerim...
Nice vurgunlarla eðildi baþým, Kýrýlsa da kalbim, çatmadým kaþým, Bir defter, bir kalem oldu sýrdaþým, Þimdi, hüzzam çalar oldu tellerim...
Gözlerimden aþký okursun sandým, Dillerim sussa da, yürekle andým, Tanýmamýþ beni, yine aldandým, Kurutmaz gözümde yaþý yellerim...
Nasýl inandýrsam, ne yapsam, etsem? Baþýmý alýp da nereye gitsem? Duman duman yansam, eriyip yitsem, Semâda seslenir seni dillerim...
Ýki kýrýk dökük söz mü deðeri? Býrakmadýn halâ, dilde meðer’i. Sabana koþ, baðla, bana eðeri, Cezam olsun, çek de göze millerim...
Cezam bitti sandým, yazdým üç satýr, Vuruldu boynuma, keskin kýrk satýr. Ne sen bildin, ne ben, hiç gönül hatýr, Buz mu tutmuþ þimdi, kýzgýn çöllerim...
Bakýþýndan sýzan sevgiydi yolum, Ýþte, yine kýrýk, kanadým, kolum, Beklerim, yakýndýr, bana da ölüm, Âsumâna açýk kaldý ellerim...
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
nur49 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.