BİR AŞKIN T(ELİF) HAKKI

Sarý kazak, baygýn göz okulun ilk yýllarý,
Gönlümü tutsak edip arþýnlattý yollarý.

Gölge oldum adeta adým adým izledim,
Bitmeyecek sevdamý kendimden de gizledim.

Ýzdivaçlar eylerken hep hayal âleminde,
Kirpikler ok olmuþtu kaþýnýn kaleminde.

Su gibi güzelliðe dalgýn dalgýn bakarken,
Ruhumu eritip de ona doðru akarken,

Yanýna biri gelse çökerdi bana hüzün,
Gizli gizli dinlerdim sözlerini öküzün.

Bazen yanlýþ anladým nevrim döndü tersine,
Açýlmalýydým artýk gitmeden o, Mersin’e.

Deyip uygun zamaný kolladým o yýl iþte,
Ardýndan bakakaldým her tatile gidiþte.

Güya saklamýþtým ben içimdeki yangýný,
Duydum ki yayýlmýþtý dedikodu salgýný.

Uzun uzun süzerken meraklý gözler bizi,
Dedim o da öðrensin beni yakan bu gizi.

Cesareti toplayýp yanýna vardým bir gün,
"Henüz erken" deyiþi eyledi aþka sürgün.

Damarýmda gezerken sevda denen engerek,
Ýlk þoku atlatýnca dedim beklemek gerek.

Geceyi yorgan yapýp yýldýzlardan fal tuttum.
Ne vuslata eriþtim ne de tümden unuttum.

Aylar yýllara döndü umutla hep beklerken,
Vefasýzýn ardýndan gönlümü sürüklerken,

Mezuniyet cübbesi göründü yavaþ yavaþ,
Olur da iþ bitirir olmaz da be arkadaþ.

Mecnun oldum uðruna duydu bütün Erzurum,
Aþkýn bedeli mi bu, neden bana bu zulüm?

Gözlerimi açýnca son günde son sabaha,
Saatlerce yalvardým hem ona hem Allah’a.

Baktý bana þöyle bir; tebessüm etti biraz,
Ýndirdi son darbeyi, dedi: “Bu iþ olamaz.”

Sendeledim düþmedim gözyaþým hücum etti,
Hani “Erken” dediðin ilk cevabýn senetti.

Usulca çekip gitti duymadý sözlerimi,
Tek tesellim görmedi aðlayan gözlerimi.

Üç beþ yýl daha gezdim peþinden döner diye,
Nur yaðmadý pazara, raðbet yokmuþ eskiye.

Bir aþkýn telif hakký bana kaldý nihayet,
Hercai sevdim diye etmem asla þikâyet.

Çeyrek asýr önceydi bu masalýn zamaný,
Demir attý gönüller çoktan buldu limaný.

04.07.2014



Sosyal Medyada Paylaşın: