ÇİÇEKLER SOLMASIN
Telefon çaldý uzun uzun
Kaldýrdý adam ahizeyi heyecanla
Arayan karýsýdýr Ýstanbul’dan,
Ondan iki yaþ büyük karýsý, teyze kýzý Nâlân.
Hâl hatýr bekledi önce adam,
En azýndan bir ‘merhaba”
Çiçeklerini sordu kadýn, suladýn mý çiçekleri?
Arka balkondakileri sakýn unutma!
Gösterdiðim kadar su vereceksin!
Haftada iki gün, pazartesi ve cuma.
Az verirsen kururlar,
Fazla verirsen alimallah çürürler
Bir de konuþacaksýn çiçeklerle,
Hem de kibar bir dille
Yoksa ölürler…
Bunlar çiçektir,
Ne anlar konuþmaktan demeyeceksin,
Çiçekler, kendilerine uzanan elin niyetini hemen bilirler.
Kadýn, kuþlarýný sordu sonra
Nasýlmýþ Nazlýcýk, caný sýkýlmýyormuþ ya
Onunla da yarenlik et,
Hayvancýk depresyona girmesin!
Yoksa baytar baytar gezdirmek gerekir, bilesin...
Tamam, dedi adam, olur, peki
Nazlýcýk depresyona girmesin,
Çiçekler solmasýn tabi…
03/07/2014 Ýsmail GÜÇTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.