Osaka rüzgârý esiyor;
Japon Denizi’nde fýrtýna
Yine azdý dipten vuran dalgalar
Kýrmýzý bir gül düþünce, kabarýyor sular…
Postada bir mektupsun
Dinmedi özlemin ince sýzýsý
Yaladýðýn pulda, dudak izin kalmýþtýr
Genlerime iþleyen güzelliðe dönüþtün;
Kýzým çekik gözlerini belki senden almýþtýr…
O günden bu yana gökyüzünden
Kim bilir kaç yýldýz kaydý,
Yedi renkli balýklarla yüzdüðümüz
Minicik adamýz da gömüldü sulara;
Dualarý kabul eden melek, benden usanmýþtýr...
Yýldýzlar sessiz sessiz, gecelerde göz kýrpýþýr
Kaþla göz arasýnda bir aþk bu
Balkonda begonviller; dal dal sarmaþýk,
Usul usul öpüþmeyi senden öðrendim...
’Köklersen bir çiçeði topraðýndan
Baþka toprakta kök salana kadar
Belki de ölür ozaným!’ demiþtin...
...
Ölmedin, hâlâ yaþýyorsun
Altýnda bir zeytin aðacýnýn
Dizimin üstünde baþýn
Gözünde gözümün yaþýný taþýyorsun...
Þaban AKTAÞ
08.02.2010