Babama Yazamadığım Şiir

Babama Yazamadýðým Þiir (15.06.2014)
.
Sekseniki yýlý;
Mart ayýnda soðuk bir Pazar günü,
sabahýn erken saatleri .
Her þey normal.
Annem çamaþýr yýkýyor.
Ben ise oyun oynuyorum.
Sen , "Ben gidiyorum " dedin.
"Nereye " dedi annem.
"Isim var " dedin.
"Fikriyi de götür, iþim çok " dedi annem.
"Kalsin evde , Benim ne olacaðým belli degil."
dedin ve gittin.
.
Mart ayýnda soðuk bir Pazar günü.
Öðlen vakti.
Herþey normal.
Annem çamaþýr yýkýyor.
Ben ise oyun oynuyorum.
Kapý çaldý.
Annem açtý kapýyý.
Iki abim kapýda duruyordu.
"Anne, babam nerde ? "
diye sordu büyük abim.
"Dýþarý çýktý " dedi annem.
"Gelmen gerekiyor " dedi abim.
Annemi aldýlar ve gittiler.
.
Mart ayýnda soðuk bir Pazar günü
Akþam vakti.
Hiç bir þey normal deðil.
Annem aðlýyor, ben aðlýyorum.
Eþ dost aðlýyor .
Dünya yýkýlýyor sanki.
"Oðlum ; baban öldü , bir daha gelmeyecek " diyor annem.
.
Ölüm;
Kabullenmesi imkansiz acý gerçekle yüzyüzeyim.
8 yaþýmda yetim kalmanýn garibanlýðý üzerime binmiþ.
Ölüm gerçeði , 8 yaþýmda hayatýma sahip oluyor ;
ve bir taraftan da yeni bir hayat sunuyor bana.
Biliyor muydun baba ?
Ölüme gittigini biliyor muydun ?
Onun için mi almadýn beni yanýna?
Sen ve ölüm,
Bana sensiz yeni bir hayatý sundunuz.
Hayatýmdaki ilk ve en önemli dönüm noktasýný yaþýyorum.
Trenler itici geliyor artýk bana.
Her tren gördüðümde içim ürperiyor.
Niye seni bulmuþtu boyle bir ölüm ?
Yýllardýr bulamadým bu sorunun cevabýný.
Yaradanýn hikmetinden sual olunmaz dedik hep.
Kadere razý geldik.
Hayat devam etti.
Sensiz bir hayatý yaþýyorum 32 senedir.
Hic tanýyamadým seni.
Hep baþkalarýnýn anlattiklarýyla bildim seni.
Tek avuntum ;
bunca yýldýr ,
onca insandan,
senin hakkýnda tek bir kötü soz duymama
Saf ve temiz yüreðin anlatýldý hep bana.
Evden son çýktýðýn gün haricinde hiç aným yok seninle ilgili.
Ne yazayým ki senin hakkýnda.
Kimileri ; sað ya da ölü , babasýyla ilgili birþeyler karalarken , hep özendim onlara.
Benim , senin hakkinda yazabilecegim tek bir cümlem dahi yok.
Bir þiir bile yazamadým sana baba.
Siyah beyaz bir fotoðraf, ve bir iki cümlelik anýdan baska bir þey yok ben de kalan.
Ve bir de , 32 yildir üzerimde taþýdýðým yetimlik sýfatý.
Siluetini bile hatýrlayamýyorum.
Seni özlemek nasil birþey , onu bile bilmiyorum.
.
Yine bir Babalar Günü geldi babacýðým.
Ben yine mahsun , içim yine buruk.
Bir kez dahi , Babalar Gününü kutlayamamanýn verdiði hüzün yanimda.
Bir tek tesellim var.
Bir gün ben de yanina geleceðim ,
bulunduðun yerde kutlayacaðým Babalar Gününü.
O güne kadar Hoþçakal Babacýðým....
Sosyal Medyada Paylaşın: