Küçücük ellerinle ellerimi tutarken, ’Sen yokken korkuyorum dedin’.. Kendinden baþkasýný çok sevme, Hiç kimseyi çokca özleme, Ayaklarýnýn üstünde durmaya çalýþ, Tek baþýna kaldýðýnda sendeleme çocuk.. Ara sýra kendinle yalnýz kal, Kal ki, Etrafýnda kimse yokken umutsuzluða kapýlma..
Sen çocuk sen, Kendine ver en çok deðeri.. Unutma hayatýn da, Senden daha deðerli kimse yok çocuk.. Yeterince Sev.. Yeterince Özle.. Ýþte o zaman korkmayacaksýn bensiz..
S.K. NiLaS 03 TEMMUZ 2014 Sosyal Medyada Paylaşın:
SezeNK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.