Gözlerin gözlerinin uçurumu olunca, Ölen bir serçe gibi gözyaþýnda boðuldun. Merhemi olmayan aþk caddelerde solunca, Kötürüm sevdalarýn kollarýnda daðýldýn.
Acý doðacak hüznün þiirine gebedir, Her þair dizelerde kendi tutar yasýný. Yürekler hecelerde zamansýz bir göçbedir, Kimseler silmez gönlün kanayan þu pasýný.
Saydam düþler kýrýlýp ufuklar tutuþunca, Kalabalýk içinde yalnýzlýðýný seçtin. Ve gecenin seyyahý baykuþlar ötüþünce, Ayrýlýk oraðýyla anýlarýný biçtin.
Þiirin kýyýsýnda ne gezersin ey þair! Þafaklar tutuþuyor aþkýn kor dudaðýnda. Yaralanmýþ baðrýný ne üzersin ey þair! Kar mý boran mý kaldý yüreðinin daðýnda?
Heybende kelimeler aðlýyor birer birer, Haydi durma yola çýk vakit henüz geç deðil. Bu feryad bu figanýn nereye kadar sürer, Kanayan cümlelerin önünde sessiz eðil.
Harfler aðlarken hüzün yanýðý bir kalemle, Kendi kanýyla þiir yazan Yesenin mi misin? Geçmiþten arta kalan bitmeyen bir elemle, Hüznün þiirlerini söyle yazan sen misin?
Coþkun Mu’tlu 03.07.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Coşkun Mutlu (Hüznünşairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.