sen hiç aþk acýsý çektin mi
mutluluk damlalarý aktý mý yüreðine
geceler boyu uykularý haram ettin mi kendine
benim ki sevmek deðil hastalýk sanki
derdim de panzehirim de sensin
gelecekse ölüm varsýn senden gelsin
ben sensiz zaten yaþamýyorum ki
ama korkma sakýn sevgimden
sen yaþarken öldürme beni
ne beni sensiz ne de seni bensiz býrakma
sen nerden bileceksin ki
içimde kopan fýrtýnalarý
canýmdan bile çok seviyorum seni
hadi tut ellerimi sýmsýký
ruhumun derinliklerinde hissedeyim nefesini
ne kara kýþlar içimdeki yangýný söndürebilir
ne de yazlar aþkýmý eritebilir
seni ben de bitirebilir
aþkýn bir zehir gibi sardý içimi
derdimin dermaný lokman hekim deðil ki
sen benim kadýným yarýnlarýmýn umudusun
gözlerimden yaþ diye akan kapkara bir bulutsun
resmini alýp ellerime söyleyemediklerimi söylüyorum
cevap vermiyorsun ama çok mutluyum
odamda seninle yalnýzlýðýmý paylaþýyorum
sen benim gönlümde yedi veren gülü gibisin
açtýkça açan
koklamaya kýyamadýðým yüreðimin tek sahibisin ...
Refik
03.07.2014
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.