Zavallı Ömrüm

Aþk nedir, nasýldýr, inan bilmezdim,
Seni görünce ben, aþký tanýdým.
Sevmeseydim seni, gönül vermezdim,
Aþký sende buldum, sana inandým.

Ben sana tutkunum, ben sana vurgun,
Ben sende deðilsem, sen hep bendesin.
Aklým çok karýþýk, gözlerim yorgun,
Þimdi tek düþüncem, daima sensin.

Uðrunda öleyim, sen iste yeter,
Sevgisiz kalbinde, bekçi olurum.
Yeter ki sev beni, sensizlik beter,
Hasret denizinde, ben kaybolurum.

Gel yanýma þöyle, dinle bak beni,
En çok seni sevdim, yemin ederim.
Sevmekle bunaltýp, sýktýysam seni,
Gönlünde yer yoksa, çeker giderim.

Giderim buradan, çok uzaklara,
Bir bilinmez yerde, sensiz yaþarým.
Yaþamaksa eðer bu, senden sonra,
Kadere kahredip, hergün aðlarým.

Ben aþk bahçesinin, mutsuz çocuðu,
Ben sadece sana hasret, bülbülüm.
Ne zaman bulurum, þu mutluluðu?
Görmeye yeter mi, zavallý ömrüm?

Mehmet Ali Çýbýklý



Sosyal Medyada Paylaşın: