Aynadaki yüzler
hiç mi tanýdýk deðildir insana.
hiç mi anýmsatmaz kendi çizgilerini...
Beyhude bir geleceðe
gözüm kapalý sereserpe yürüyorum.
Her geçen gün artan nöbetler içinde...
Saniyelere özlem bir yelkovan...
Yelkovana hasret
Ateþ ortasýnda kalmýþ bi akrebin izindeyim anbean...
Geçmiyor iþte
sensiz,
bu dilsiz zaman...
hep ayný nakaratta tekerrür ediyor acýlarýmý ve
açlýðýmýn en iþtahlý eylemi oluyor sevgiye dair..
Gece çökünce sol yanýma
Durgun sularýna aldandýðým Karadeniz’im...
Çaresizliðime en soðuk mevsim...
Erzurum’a Ýzmir sýcaklýðýyla bakan
gözlerim oluyorsun
Sonra sen oluyorum...
Ben oluyorum...
Olmuyor.
yine
Eritemiyorum
kar kaplamýþ daðlardaki buzullarý...
Çýð düþüyor aklýmýn ahþap odalarýna...
üþüyorum.
donuyorum.
Yýkýlýyorum
Kaybediyorum...
Kaybediyorum,çünkü sen benim
en þiddetli savaþlarýmda savunmasýz kalmýþ
en çaresiz cephem...
Sen benim;
Kýrýk dökük bir sandalda parçalanmýþ
kolsuz bacaksýz ve zayýf düþmüþ
sarhoþ bedenimdin
Taarruza geçemediðim...
Sýnýrlarýmý aþýp bir türlü kurtulamadýðým,
yaralý ve düþman eline esir düþmüþ
gururlu yanýmdýn.
Ben.
Sende var olma mücadelesi veren adam...
Ben sende ;
ameliyat masasýndaki umutsuz bir kalp hastasýnýn
kapý önü bekleyen çaresiz babasýydým...
Hep acý haberle kestin umudumu þah damarýndan.
Þimdi çek fiþi öyleyse...
Umut yok dedin...
Sana baðlý,yatalak bir hayatý istemiyorum...
Aklým yerinden oynadý...
Ümidim..
Kalmadý artýk !
- Bazýlarý gidiþi baþlangýç sanýr kendine...
Ama onlar
Asla bilemeyecekler,
neleri bitirdiler,gittikleri yerde