Sus Saati
Ne zaman birini sevdiðimi düþünsem
Sus diyorum kendi kendime
Biliyorum ki sevmiyorum gerçekten
Sevmeye zorluyorum nedense
Biri var, biliyorum
Belki çok uzaklarda, belki yaný baþýmda
Belki saçlarý sarý, belki de siyah
Ne bileyim iþte
Belki þimdi yemek yiyodur
Ya da televizyon izliyodur
Belki de benim gibi þiir yazýyodur
Ama biri var, biliyorum
Susuyorum ve bekliyorum
Bazen, düþünmüyor da deðilim hani
Acaba nerede, ne yapar, ne eder?
Sonra belkiler ardý sýra diziliyor yine
Belki maviyi seviyodur, keman çalýyodur
Belki de tatlýya düþkündür mesela sütlaca
Ama biri var, biliyorum
Þimdilik düþünmekte yetiyor bana
O biri gelene kadar susuyorum
Týp oynuyorum kendi kendimle
Hayallerim mýndar olmasýn diye
Bir, iki, üç, týp...
(04.11.2013)
Emre Leblebici
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.