DELİ GÖNLÜM..
Yeter artýk çektiðim, gönlüm, senin elinden
Dellenmekten vazgeçip, aklýný baþýna al
Hangimiz anlamadý, ben mi senin halinden
Yoksa sen mi nadansýn, ne zehirsin ne de bal
Karnýn mý doymadý ki, ahýn çýkar semaya
Gözün mü kanmadý ki, binbir sitem edersin
Ruhun mu aç kaldý ki, beni çektin sigaya
Yoksa hepsi mi noksan, bana kemlik güdersin
Aklýmýn erdiði gün, keyfine köle ettin
Daða taþa çaldýn da, laf mý söyledim sana
Býrakmadýn yakamý, ömrümü çile ettin
Aldýðýnýn üstüne, ne geçmiþin var bana
Senin narýna çok kez, yangýnlara düþtüm ben
Yandý tüm heveslerim, külüm döndü havada
Senin için sol yaný, yaralý bir kuþtum ben
Döndürüp çevrilirken, düþtüðüm her tavada
Hala bitmez bir hýrsla, koþturursun garibi
Çekil bir köþeye de, dinlen ey deli gönlüm
Bir ela göz ardýndan, dolandýrdýn maðribi
Bana da huzur gerek, böyle mi geçsin ömrüm
Artýk yalnýz kendini, sevmeye zaman ayýr
Baharlar olmasa da, kardan kýþtan uzakta
Þunca yaþadýklarýn, yokuþ, viraj hem bayýr
Yeter debelendiðin, kaldýðýn her tuzakta
Tatlý tebessümlerin, yeter, düþme peþine
Artýk vefasýz biri, olmasýn hayatýnda
Sözlerimi tut derim, bakmam üç ve beþine
Yoksa þikayetçiyim, Yüce Tanrý katýnda
02.07.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.