GÜN AYMAKTA ÜSTAD...

gün aymakta üstad
göðün yüzüne sabah ezanlarý sürülmekte
ve bir bir okunmakta yalnýzlýðýn þeceresi...

karanlýk dediðin nedir ki
bir þiire bile yetmiyor bugünlerde
bir nefeslik iç acýlarýnýn tamamýna bile eþ deðil...
oysa sancýlar öyle mi üstad
gününe geceyi ularsýn
geceyi vuslatsýz bir sabaha
bir daha seversin acýyý
bir daha...
bir yetmez olur insan olana
bin senelik kahýr birikir avuçlarýnda
imbiklerinden süzersin yalnýzlýðýný
süzülürsün kendi içinde
kimse bilmez seni, sen bile
bilirsin de bilmezden gelirsin üstad,
bilinmezden gelindiðini...

gün aymakta
ve yýkanmakta güneþ kuþluk vaktine kadar
yine ayný yerden
yine kaldýðý yerden devam eder usülsüz sancýlar
kesilmez ardý arkasý üstad
zamansýz girer beynimin oluklarýna
ve zamansýz geçer zaman
mevsim geçiþlerinin farkýnda olurum sadece
bir de sabah ezanlarýnýn...

serçeler geçiyor pencereme yakýn bir yerlerde
perdelerim aralanmýyor uzuncadýr
bir ses düþmüyor rahleme
bir alacalýk iniyor duvarlarýma
belli ki güneþe yakýn saatin kadraný
bilirim üstad
bilirim,
bilinmezliðimi....
ne var ki alnýmdakinden öteye gitmiyor hiçbirþey...

gün aymakta
alnýmý yerine koymalýyým üstad
güne,zamana ve sancýlarýma raðmen...

1 temmuz 2014

ayþe ýþýk uyanýk
Sosyal Medyada Paylaşın: