Dinlerim

dinlerim; topraðý
havayý, suyun maviliðini ta içimden
geçerim benden
omzundaki toz olurum
suyun mavisini koynuma alýr
rüzgarlarý solurum

dinlerim; dünyayý
göðsünde eritmiþ sabahý
gecenin soðuðundan kurtarýrken hayatý
aðaçlarýn yapraklarýný tarayan yellere
salarým kendimi boþlukta süzülen
yapraklarla gelen özgürlüðe
sonra sen gelirsin yanýma
kalbini avuçlarýma alýr
saçlarýnda uyurum
sessizce

rüzgarýn esintisinde buldum
ufuklarýnda aradýðým sevdayý
sensizliðimi alýrým yanýma
gamzende ki bir kývrým olur
gülüþünde ölürüm

dinlerim; gürültüsünü
þehrin, sessiz adýmlarýnýn özlemiyle
yanarým þulende
külsüz, dumansýz
kendimden çýkartarak benliðimi
senliðinde kaybolurum

dinlerim; istanbulu
ezanlar okunurken üsküdarda
ayasofyanýn kubbesine çýkar,
fatihin þehrine bakarým
senin aþýlmaz surlarýnda can veren
ulubatlý hasan olurum

sonra
seni dinlerim ey yar..
þu gecelerin sevgisiz uykusunda
senin sabahýnda uyanýrým
gözlerimi sensizliðin körlüðünden
çýkartýrým aydýnlýða
uçsuz bucaksýz çöllerinde
aþkýna meftun yoluna mecnun olurum

dinlerim seni ey yar
yalnýz seni dinlerim
gülmemle seninle
aðlamamla seninleyim
eðer seninleysem söyle
daha ne için inleyim
Sosyal Medyada Paylaşın: