Bir yerde koptu Ayaðýna taþ baðlayýp denize atýlmýþ gibi oldu -Ki ayaklarý ne yöne gitse, peþinden gitmeye razýyken ben..-
Koparken hiç ses çýkmadý. Gözümün önünde karardý güneþ, acýnýn ilmeði geçirildi boynuna. Tuzla buz oldu aynalar da, duyulmadý.
Delirir gibi oldu bir þehir Ona yazmadýðým her cümle kursaðýmda kaldý O gün hiçbir trene yetiþilmedi, hiçbir telefon açýlmadý Ayný anda kýrýldý bütün fay hatlarý da, Çýt çýkmadý. Hissizleþti kainat.
Olaðan deðil bu olanlar. Bütün orantýlar tersine döndü. Her hikaye cinayetle bitti sonunda. Doðaya karýþamayacak kadar kirlendi her þey..
Soluksuzca, Koptu iþte! Elini kurtuluþ diye tuttuðum..
Sosyal Medyada Paylaşın:
düş/le Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.