Hangi gündü bilmem ve hangi saat.
Kapandý gözlerim, ölmüþüm meðer.
Ýnþallah düzelir, halim çok berbat.
Kesildi sözlerim, ölmüþüm meðer.
Veda mý ettim ki kendi özüme,
Canýmýn yarýsý iki gözüme,
Dönüp dünüp bakan solan yüzüme,
Oðlumla kýzlarým, ölmüþüm meðer.
Bir kara deftere sattýlar beni.
Derin bir kuyuya attýlar beni,
Ateþe varmadan tuttular beni,
Soðuðu özlerim, ölmüþüm meðer.
Sevabým göðsüme gelip yapýþan.
Günahým sýrtýmdan boynumu aþan.
Defterim kabarýk, halim periþan.
Nasýl da sýzlarým, ölmüþüm meðer.
Tartýya binince yýrtarým sandým.
Ömrümü görünce tutuþtum yandým.
Birisi seslendi birden uyandým.
Rüyamda izlerim. Ölmüþüm meðer.
Ne kimseye atar, ne de konuþmam.
Hakkým olmayana asla yanaþmam.
Artýk hayýr ile benim buluþmam.
Tutuþtu dizlerim. Ölmüþüm meðer.
Zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.