Karanlýða, sessizliðe bürünmüþtü bedenim, Ýþte o an bitmiþti benim düþlerim, Bir parça huzur ararken çýktýn karþýma, Bu yüzden sana uður böceðimsin derim.
Yaþam bu her güzelliðin bir sonu var bilirsin, Bazen ters köþeye yatar kalýrsýn, Bazen de zevkten havalara uçar, Hayattan sadece payýna düþeni alýrsýn.
Yaþadýðýn her an süt liman olmasa da, Bir anda tüm ümitlerin birden solsa da, Arzu etmediðin þeylerle boðuþmak zorundasýn, Elinde sadece yaþamak için yaþamak kalsa da.
Zafer Özcan-(31.05.2014)
Sosyal Medyada Paylaşın:
BELALIM532 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.