Dönmesin Dünya

Bu ne salýktýr ki hayatýmý kýzýl deniz gibi ayýran,
Ömrümün kalan yarýsý, tek nefeste harcayan.
Eskiden bir pýnardý, içinden saflýk akan,
Þimdi baktýðýmda akan, sadece kan ve revan.



Masum hatýralar kýlýcý çoktan çekti,
Artýk gönül bahçesi, cesetlerle dolmuþ savaþ yeri.
Ýçimde doðan izler bunun tecellisidir,
Bin bir kere yýkasan da, çýkmayan bir kir.



Çünkü uzakta, bir bekleyen var ufukta!
Dümeni atmýþ sallanýyor sonsuz karanlýkta,
Tecil edilmez onun kara kaplý bileti,
Yalnýz birimizi alýyor, ne kalleþ bir gemi!



Oysa küçük sevinçler doðacaktý beyaz kundaklara,
Babanýn ismi üflenecekti zeytin kulaklarýna.
Cývýltýlarý, mahremde hiç geçmeyen bir týný,
Omuzlarýmýz taþýyacaktý küçük kaygýlarýný.



Söyleyin þimdi bana ey çöp çatanlar!
Ýnsana ömür biçen, beyaz önlüklü þeytanlar!
Anladým ki sizin ilminiz sadece bir hikaye,
Hangi merhem fayda eder yarýsý olmayan yüreðe?




Ruhumu kertip sensizliðe hancý olmuþum,
Ayný masal gibi, bir varmýþým bir yokmuþum.
Bu yüzden toprak olup gidecektim dünyeviden,
Ya da dönmeyecekti dünya, hala zamanýmýz varken.



Evet, dönmesin dünya!
Ve çaðlayan zaman donsun,
Varsýn bütün günlerimiz ayný olsun,
Tek bir takvim yapraðýna nice ömürler dolsun.
Sabah olmasýn, güneþ doðmasýn,
Gece olunca çýkmasýn ay,
Ne de tek tek ismini koyduðumuz yýldýzlar,
Baharýn ilki de olmasýn sonu da,
Yorgun gölgeler çoktan razý olduðu gibi kalmaya.



Katýlmasýn nahoþ güneþ eski yerine,
Çiçeklerin ihtiyacý yok onun nankör sevgisine.
Ben, tek tek sökerim yapraklarý güneþ yerine,
Bedenimi yakar ateþ olurum yeryüzündeki bütün çiçeklere.



Böylece ruhum sana olacaðýna olur hürriyete hasret,
Bedenim yanýp kül olsa da bakma, zühul et.
Yeter ki geçmesin günler, dönmesin dünya,
Ruhum solacaðýna, yansýn bedenim ömrüm boyunca.



“Hayat arkadaþýnýn amansýz hastalýða yakalandýðýný, 6 ay sonra yolcu olduðunu öðrendikten sonra...”

Sosyal Medyada Paylaşın: