borçlusun,
öyle uzun uzun
günlerce bakýp yüzüme,
bir gün devrilircesine ardýna daðlarýn
gidemezsin;
aynamý çaldýn, geri ver!
baktýkça sen, deþildi baðrým
derinden derine tutuþan yüreðimdi,
baþkaca anlamý yoktu güneþin
al götür acýlarýmý,
gözlerimi geri ver!
sarýlmadým, darýlmadým
bilmiyorum nerelerdesin
ara, bul beni,
evine girercesine
giriver eþiðinden yüreðimin!
sensizlikle büyüyor özlem
akýp giden zamanla
gözlerin, sözlerin,
bende deðil, sendeyim;
bana beni geri ver!
...
bur’dan bir yel esip geçmiþ
aþkým ile boyun ölçmüþ
sevdiðim bu elden göçmüþ
yerinde yeller esiyor
çýnarlarý söküp atmýþ
zakkumlarý yana yatmýþ
çiçekleri mile batmýþ
dalýnda yeller esiyor
hasretinle baðrým yanýk
eller uyur ben uyanýk
akarsular boz bulanýk
gönlümde güller esiyor
Þaban AKTAÞ
23.08.1998 - 11.01.2002