Kim Bilir Kimin Kırılan Kalbi
molilaz
Kim Bilir Kimin Kırılan Kalbi
atlar uyuyor
sen göðsümde gözlerini yumuyorsun
ilk duyan baþýný uzatýyor göðe
dal kýrmaca oynuyor rüzgar
nefes alsan içtenliðim
sanki býrakacaksýn oracýkta kendini
ne desem alýp götürecek seni
bu onun isteði
bir yaprak kýmýldansa seviniriz ya
sevgililer þarkýlar söylüyor diye
kim bilir kimin kýrýlan kalbi
biriken bulut
aðlayan aðaç ve diðerleri
bu iþin sonunu görmek var
biliyorum
bir uçurumun kenarýna gidiyoruz
orada geçmiþimize dönüp sarýlmak
yani düþmek gibi sonsuza
ellerinde yorulup
bu teselli yetmiyor mu size
en mutlu anýlarýn sarhoþluðunda
yer gök karýþýrken bir birine
hal hatýr sormak
hayýr öyle deðil
daha uzun sarýlýyoruz bir birimize
ben bir çiçeðin rengini getiriyorum
senin ellerin su vermeye hazýrlanýyor coþkulu
al bu beyazlýklarý boynuna sar
bitene dek aþk ikimiz için
tadýmý duydun
mutlu olmanýn son duraðý bu
uyurken gözlerini özleyeceðim
açýp açýp ikide bir gözlerimi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.