...
bu sabah Galata’nýn ayaklarýndaydým
taþ duvarlarýnda gezindi ellerim
sað yanaðýný okþar gibiydi parmaklarým
hani güneþi içtiðim.
bir kaç basamak çýktým
t ý k a n d ý m
gözlerin takýldý boðazýma
iþte ayný bu soðuk duvarlar gibiydi
tam o sýrada bir martý adýný haykýrdý
ne yana bakacaðýmý þaþýrdým
uzun uzun seyrettim, hayalinle defalarca gezindiðim kuleyi
sen bilmezsin ama
kaç gece balkonundan yýldýzlarý seyretmiþtik
bu kez dirseklerim aðladý halime
çünkü artýk en çok gözyaþlarým acýyor
bütün düþlerim hava boþluðunda
a
s
ý
l
ý
iþte
ihmali süsleyip gözyaþýmla
geri vitese takýp
yokuþ aþaðý salmak bir ömrü
olmadý
yanýmdaki koltukta annem vardý
hastanenin endamýna kilitlendi gözlerim
evvel eski bilirsin þato merakýmý
ve hatýrlarsýn atmak isterken kendimi
beyaz bir martýnýn sesini giyindiðini
sürgülüydü pencereleri ve kahverengi panjurlu
belki bir azizeydim bahçedeki boþ havuza bakýþlarýný daldýran
belki zýr deli giyinmek için beyaz bir gömleði arzulayan
ama sen say ki yine o küçük kýzdým
Peter Pan*ý g/özleyen
aslýnda bahçede hayal kuran bir zavallýydým
sensizlikten baþý dönen
doktor gördüðün kadarý yeter dedi
bilirmiþ gibi en son resmini retinalarýma çerçevelediðimi
anlayacaðýn bakar körlük
bu sevdanýn gözlerime mühürlediði gözlük
koro halinde yabani kuþlar çatýda
bir martý elips þeklinde dönüyor baþýmýn üzerinde
yine yüksek
ve yine sessizce
hayra yormayacaðým
bana elli kez tembihleme
anladým; hayatýn içinde masal kahramanlarýnýn yaþamadýðýný
ne ýzdýrabýn
ne ayrýlýðýn
-yalnýzca gerçek aþkýn kör edebileceðini bir kadýný-
de_soulmate