Gece Matruþka bebekleri gibi Ruhsuz ve soðuk Kimsecikler yok Bir ben varým, birde yokluðun Yýldýzsýz, karanlýk Ve Adý konulmamýþ bir yalnýzlýk
Gözlerimden akan yaþlar utanýyor halimden Ýçtiðim sigaralara düþerken Ne çok iz býrakmýþsýn bende Bir o kadar da acý Ellerim titriyor Sarmaya mecalim yok yüreðimde ki senli izleri
Gözlerinde huzur bulan gözlerim korkuyor Baþka gözler benden daha güzel bakacak diye Olduðum yerde çýldýrýyorum Beni anlamayan yüreðim isyan ediyor Gecenin umursamamazlýðýndan
Þimdi sensiz Teninde can bulan tenim üþüyor Oysa Senden önce tenim Kaç geceye merhaba demiþti baþka tenlerde Kaç sabaha günaydýn Hiç bu kadar üþümemiþti
Ne kadar ses dokunmuþtu oysa kulak kývrýmlarýma Hiç biri bu denli okþamamýþtý Hepsini unuttu da Bir sende kaldý sevgili
Seni sevmek ne kadar zordu Ne zahmetliydi Sende biliyordun Biliyordun da Son nefese kadar diyordun Þimdi son nefesi sen mi verdin Yoksa ben mi verdim de haberim yok... Sosyal Medyada Paylaşın:
Hakim Alp Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.