ÞÝÝR: Muhip Erdener SOYDAN (babam) Doðum tarihi: 20 Ekim 1943 Ölüm tarihi : 15 Ekim 1986
NOT : Muhip Erdener SOYDAN’ýn sayfasý, oðlu Vecdi Murat SOYDAN tarafýndan aziz hatýrasýna hürmeten oluþturulmuþtur. ______Sana yazdým bu þiiri Seni sevmiþim sevgilim.______
Tutuþan bir lav, sönen bir kor olmuþum, Dumanlarýmý göklere savurmuþum. Acý bana acý ki, acýnla avunayým Sensiz kalan dünyamý, hayalinle sarayým. Çatlayan bülbül gibi, düþüp bir gün dibine, Kalbimin atýþýný, yapraðýna sarayým.
Güzel gözlerindeki bu elem, bu keder ne? Maðlup oldum aþkýna, canýmý yene yene. Bir lahzacýk kollarým, seninle dolup sarsa, Sanki bu kainatta, yaþarýz biz o anda, Kalplerimiz atarsa.
Gece rüyamda sen, gündüz hülyamda sen, Sana kalbimi verdim, sen de kalbini versen? Gece uykularým daðýlýyor sevgilim O an yanýma gelsen, desen bana “ sev gülüm.” Bak bu gül seni, ne kadar sevecektir, Belki de o anlarda, hüdaya erecektir…
Bu aþkým bir mabettir, gözlerin ise huþu… Bu mabette huþuyla, ibadete dalmýþým. Birden yok olmuþsun sen, yapa yalnýz kalmýþým. Gel bana, üzme beni, seviyorum inan seni. Beni böyle gördükçe, sakýn hor görme beni. Beni hor görüp de, býraktýðýn o anda Kalbim sanki duracak, ebedi olacaðým. Kuru yapraklar gibi, sararýp solacaðým. Savrulup bir rüzgarla, topraða düþeceðim. Ýþte senin aþkýndan, çürüyüp gideceðim. Yazýk deðil mi bana, bu gençlik baharýnda.
Düþmüþ bir yapraðým, iþte savruldum düþtüm Sönmeyen aþk ateþinle, kavrulup yere düþtüm. Uzanan kollarýmla, seni de yakalasam, Bir düþmüþün halini, gözlerine anlatsam.
Elveda diyeyim de, son olarak sana ben Büyük aþk hasretinle, senden ayrýlýrken ben…
Muhip Erdener SOYDAN 26 Temmuz 1962
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhip Erdener SOYDAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.