Esvap derlerdi adýna, Gömlek oldu Katlayýp bavula koyunca. Saat dört, Sabah tarafýndan dört. Vakit geldi dedi çalarsaat, Aldýrmadý ’Hadi oradan’ dememe, Çaldý da çaldý. Ses oldu sessiz evde, Olmasa da annemin þefkati gibi, Beni düþünüyor bu zemberek. Bavul elimde, Gitme, kal dercesine çekiyor aþaðýya Pasaport sinsince girdi arka cebime, Ýtiyor arkadan, ’Haydi var yoluna.’ Giderayak bir bakýþ mutfaða, Aceleyle koþturan karafatma, Son piþmanlýðýmý da alýp götürdü.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İlhan Kemal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.