Günler gelip geçiyor, hâlâ babam gelmezken
Soma’da sönen ýþýk; baþýmýza þer Dayý!
Sýcacýk bir el bile; göz yaþýmý silmezken
Ümit iþli kilimi; yolumuza ser Dayý!
Dolabýmýz tým-týkýr, komþular bizden býktý
Yoksulluðun ayarý, zirveye vurup çýktý.
Elden gelen öðünler, gururu kýrýp yýktý
Daðýlan hýsýmlýðý; çer-çabucak der Dayý!
Kardeþimin karný aç, annem sütten kesildi
Nenem ‘’yavrum’’ dedikçe, cýlýz sesi kýsýldý
Madencinin dramý, en acýlý fasýldý
Ciðerimden vuruldum; yaramýzý sar Dayý!
Karnemi almak bile; titretmiyor içimi
Bu yaþta babasýzlýk, yaþantýmýn biçimi
Yüzlerce ailenin, ne olacak geçimi?
Uzaklarda aðlaþan; yeðenini sor Dayý!
Saðýr mý ki kulaðýn, yetimlere kapalý
Madendeki ölümler, her yönüyle þüpeli
Kömür tozu kuruttu, üstümüze sepeli
Yaðmur olup yað artýk; içerimiz kor Dayý!
Ýsmail Süklüm
16 Haziran 2014
Kastamonu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.