DİYEMEDİM
DÝYEMEDÝM
Gözyaþýmýn farkýna aðlamadan vardýlar
Yüreðimi kaynatýp süzdüler diyemedim
Tuttular kollarýmdan kanadýmý kýrdýlar
Gönül mevzilerimde gezdiler diyemedim
Her gün býçak sýrtýnda kaç kez geçtim ölümü
Her sabah gülistanda bekler idim gülümü
Bana reva görerek ederken sen zulümü
Bir yangýn var içimde üzdüler diyemedim
Bazen bir yangýn olur gönül denen otaðýn
Gönlümün güneþ’inde kurumadý bataðýn
Taþ deðil diken deðil kuþ tüyünden yataðýn
Alnýma kara yazý yazdýlar diyemedim
Meydan sofrasý kurup anlattýkça anlattým
Ne varsa yazdý katib arzu halim dinlettim
Mecnun oldum Leyla’nýn kulaðýný çýnlattým
Þirin Aslý kýskandý kýzdýlar diyemedim
Her bakýþta bin ölüm daðýttýn pazarýmý
Kurþun döküp üstüme erittin nazarýmý
Kuru otlar içinde bulursan mezarýmý
Belceðiz’de harab-a kazdýlar diyemedim
Belceðiz ( köyümün adý)
Harab ( köyümüzde mezarýlýgýn adý )
HARUN YILDIRIM
15/06/2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.