Bugün mü çalar kapýmý Yarýn mý bilmem Ölüm Meleði? Ýçimde bir derin sýzý Dinmek bilmeyen bir keder... Bana aðlar gökte Kayan çoban yýldýzý. Suçlamam ki asla Suçladýðýnýz feleði. Aðlarken gözümden Yaþ akmasa da olur Akacak olan Gider menzilini bulur.
Sisli hayal perdesi Yýrtýldý birden Üþüþtü baþýma hayaller Herbiri sanki demirden. Ok gibi saplandý Yaralý gönlüme Ruhumu kemiriyor Demir diþli kemirgen.
Ta uzak çok uzaklardan Hüzün bohçasýnda geldi Bir avuç çocukluðum Bir avuç keder... Bir avuç gözyaþý... Bir avuç hiçlik... Ve de yokluðum. Zaman durdu zaman Kapkaranlýk beynimde Mazi, þimdi bir kandil Soluk soluk yanan. Ölüm müdür acep Gelip kapýma dayanan?
Silik , soluk hatýralar Herbiri yürek týrmalar Açýlmasýn býrak Öyle kalsýn o yamalý bohçalar. Uçarsa eðer bir gün Sizin diyarlardan garip turnalar Yükle sýrtýna da bize taþýsýn Unutulmasýn o ýslak mýsralar.
Þimdi titrek eller Gezerken kaðýt üstünde Ýzler býrakýr damlayan yaþlar Geçtiðim her köþe baþýnda. Býrak yorgun ruhum Dinlensin meçhullerde Sonsuz o ebedi sahillerde. Belki dinlenirim ben Ölüm kapýmý çalýnca Ruhum menziline varýnca.
Sosyal Medyada Paylaşın:
NURİ BAŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.