Dökülen gözyaþýn gözünden, sanma döner geri,
Gideceði yer, ta önceden belli.
Bilseydin bari biraz kendini,
Belki kurtarabilirdin kalpte kalan seni.
Dilin anlatabilecekleri ne ki,
Bak! Mürekkep olmuþ yazýyor inan ki,
Sen de görebiliyorsan gözyaþýndaki izleri,
Sus! Konuþma! Ýzle yeter ki.
Her mizan’ýn varsa bir terazisi,
Teraziye koyduk tas tamam hasreti,
Tartýlacak elbet sevginin bedeli,
Ödeyecek gözyaþý ile bende kalan seni.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.