Başım Ağrıyor
Aðrýyor baþým gecenin en uykulu yerinde
Çarpýyor pencere kenarýna uykularým
Kabus da deðil aslýnda yaþadýklarým
Ýnsanca yaþamak adýna
Ýnsanlýk öldürülüyor
Ondandýr bölünmüþ acýlý uykularým
Yüreðimde biriken binlerce yeþil baloncuk
Güvercin olup uçuyor gökyüzüne
Ateþler yakýyor yüreðimin özgür kuþlarýný
Tek kuþuna bedel bir ömür
Sonsuz idealler bir anda yok oluyor
Hiç uðruna ölümler sokaðýnda
Düþüyor beyaz güvercinler
Ayaklarýmýn yanýna ürperiyorum
Susuyor çocuk gülüþlerim
Suçluymuþ gibi
Sallanýyor binlerce insan
Dar aðcýna kurulmuþ salýncakta
Bir saða bir sola
Bir geri bir geri
Bir karýncayý bile öldürmeyen ben
ölümleri seyrediyorum çaresizce
Yollara dökülmüþ mülteci isyanlara
koþuyor çýrpýnan yüreðim sessizce
Ölüm tek kurþunsa eðer
Ben tek kurþunluk ölümlerde
Binlerce kez ölüyorum
Yeter artýk yeter diyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.