Başım Ağrıyor

Aðrýyor baþým gecenin en uykulu yerinde
Çarpýyor pencere kenarýna uykularým
Kabus da deðil aslýnda yaþadýklarým
Ýnsanca yaþamak adýna
Ýnsanlýk öldürülüyor
Ondandýr bölünmüþ acýlý uykularým

Yüreðimde biriken binlerce yeþil baloncuk
Güvercin olup uçuyor gökyüzüne
Ateþler yakýyor yüreðimin özgür kuþlarýný
Tek kuþuna bedel bir ömür
Sonsuz idealler bir anda yok oluyor


Hiç uðruna ölümler sokaðýnda
Düþüyor beyaz güvercinler
Ayaklarýmýn yanýna ürperiyorum
Susuyor çocuk gülüþlerim
Suçluymuþ gibi

Sallanýyor binlerce insan
Dar aðcýna kurulmuþ salýncakta
Bir saða bir sola
Bir geri bir geri

Bir karýncayý bile öldürmeyen ben
ölümleri seyrediyorum çaresizce
Yollara dökülmüþ mülteci isyanlara
koþuyor çýrpýnan yüreðim sessizce

Ölüm tek kurþunsa eðer
Ben tek kurþunluk ölümlerde
Binlerce kez ölüyorum
Yeter artýk yeter diyorum
Sosyal Medyada Paylaşın: