gün battýktan sonra
çocuk parklarýnda Oturmamalý yalnýz insanlar
nerden geldiði bilinmez bir hüzün
esir alýrda yüreðinizi artýk ne mümkün
aðlamasýný dindirmek gözün
kimler gelip geçmez o yalnýz parktan
eski bir dost ana baba kardeþ
yeter ki bir ses gelsin daðýlsýn bu acý bu hüzün
oturmamalý yalnýz insanlar geceleri çocuk parkýnda
heryan alabildiðine hatýra
ki merhem olmuyur hiçbir söz mazide açýlmýþ yaraya
dalýnca gözler bir kez ufka
ne garip askerler yürür arza
acý kimsesizlik buruk bir tatla
kazýr dimaðýný aklýný insanýn
hadi þimdi durmadan aðla oturmamalý yalnýz baþýna parkta
ne büyük düþmanmýþ aklýn anlarsýn