Baðlarýmýz yüreklerimizi deðil ellerimizi baðladý sevdiðim
Konuþtukça bir uçurum düþtü kelimelerimizle kalbimiz arasýna
Susmak çözmedi düðümleri düðümler dizildi boðazýmýza
En kalabalýk yalýzlýk bizim aþkýmýzdý sevdiðim
Ne çok insandan geçiyorduk kavuþmak için
Ne çok sözü susuyorduk cümle aralarýnda
Yolunu kaybetmiþ kuþlar gibi uçup
Yaþamasý en imkansýz kuytulara düþüyorduk
Anlatýlmasý zor yaþanmasý kabus bir aþktý bizimki
Yaralarýmýzýn kabuklarýný soyup birbirimize gülüyorduk
Kollarýmýzla sarýp bedenimizi
Hayata arkamýzý dönüp sessizce aðlýyorduk